Pozivamo vas na izložbu o episkopu bačkom Irineju Ćiriću koja će svečano bi otvorena 7. decembra na Tribini mladih Kulturnog centra Novog Sada sa početkom u 19 časova. Autor izložbe je viši kustos mr Gordana Petković, a izložbu organizuje Muzej grada Novog Sada u saradnji sa Eparhijom bačkom povodom 60.godišnjice od njegove smrti. Izložbu će otvoriti episkop Irinej, a goste će pozdraviti i gradonačelnik Novog Sada, Miloš Vučević.
Posetioci će sve do 20. decembra imati priliku da vide dokumenta, fotografije, portrete i autoportrete, ali i lične predmete episkopa Irineja Ćirića: mantiju, mitra, žezal, brojanice….
Život i delatnost episkopa Irineja, jednog od najobrazovanijih i najeminentnijih arhijereja svog doba, sticajem istorijskih okolnosti nisu u dovoljnoj meri poznati naučnoj, a ni široj kulturnoj javnosti. Predstavljanje njegove ličnosti na ovaj način mali je doprinos ispravljanju ove nepravde.
Irinej (Ivan) Ćirić rođen je 1884. u uglednoj porodici u Sremskim Karlovcima, od oca Isidora, patrijaršijskog i narodno-crkvenog sekretara, i majke Evelina, rođ. Krečarević. Školovao se u mestu rođenja, u Novom Sadu, gde je završio gimnaziju (1902), u Rusiji, gde je završio moskovsku Duhovnu akademiju (1906), a zatim je studirao u Beču na Filozofskom fakultetu (grupa semitskih jezika). Doktorirao je 1908.
Zamonašio se u manastiru Hopovo, pred Božić 1908, i u monaštvu dobio ime Irinej. Brzo je napredovao u monaškim činovima. Aprila 1909. postavljen je za bibliotekara Patrijaršijske biblioteke u Sremskim Karlovcima, a u jesen iste godine postao je, u zvanju docenta, profesor Karlovačke bogoslovije. Na osnovu objavljenih naučnih radova izabran je za vanrednog profesora ove škole (1913).
Za episkopa timočkog izabran je 1919. Radio je na duhovnoj i na materijalnoj obnovi Timočke eparhije. Tu je ostao do novembra 1921. kada je premešten u Bačku eparhiju, a svečano je ustoličen nekoliko meseci kasnije u Novom Sadu (1922). Bačkom eparhijom upravljao je 33 godine, a polje rada bilo mu je izuzetno široko. Tokom 1927. boravio je u Potkarpatskoj Rusiji (Čehoslovačka), kao izaslanik SPC, obavljajući misiju uređenja tamošnje Crkve, gde su se unijati vraćali u svoju staru pravoslavnu veru. Kao jedan od najobrazovanijih i najeminentnijih arhijereja svog doba bio je angažovan u radu više međunarodnih crkvenih pokreta u kojima je dostojno predstavljao SPC.
Bavio se izučavanjem crkvenog pojanja, ikonografijom i slikarstvom, prevodio je, pisao je poeziju i beletristiku.
Tokom Drugog svetskog rata, zahvaljujući episkopovoj inicijativi i angažovanju crkvenih opština spaseno je iz mađarskog logora Šarvar i razmešteno po Eparhiji bačkoj 2.800 dece i 180 majki sa odojčadima. NJegovom zaslugom osnovana je i Eparhijska (Dečja) bolnica u Novom Sadu u kojoj su lečena deca obolela od tuberkuloze u ovom logoru.
Po završetku rata episkop Irinej je 17 meseci proveo u kućnom pritvoru. Umro je uoči Blagovesti 1955, a sahranjen je u novosadskoj Sabornoj crkvi.
Ostavi komentar