Ovaj dokumentarac istražuje odnos između očeva u zatvoru i njihove dece koja ostaju kod kuće. Očevi na izdržavanju kazne pišu bajke, na osnovu kojih se snimaju bajkoviti filmovi – u kojima glume sebe i svoju decu kod kuće. Tokom zajedničkog kreativnog procesa koji uokviruje film, vidimo paralelne živote zatvorenika i njihovih porodica i razvoj njihovih teško izvodljivih odnosa. Zahvaljujući današnjoj filmskoj tehnologiji, u kreiranim bajkama, otac i dete mogu da se sretnu u magičnom, slobodno prilagodljivom svetu, prelazeći granice opipljive stvarnosti. Pitanje je, međutim, da li iskustvo susreta u fikciji može stvarno uticati na ove vrlo striktno ograničene, komplikovane odnose. Može li bliskost stvorena u svetu fantazije postati stvarna, ili je zaglavljena na nivou veštački stvorene iluzije?