Ćirilo i Metodije, vizantijska braća rođena u IX veku, u istoriji su poznati kao značajni hrišćanski misionari. NJihovo delovanje je uticalo na kulturni razvoj svih slovenskih nacija zbog čega su ih i prozvali slovenskim apostolima. Sa namerom da hrišćansku veru prošire među slovenskim narodima na slovenskom jeziku, stvorili su novo pismo – glagoljicu, prvi slovenski alfabet, koji će se koristiti za prevođenje Starog zaveta i crkvenih knjiga, zbog čega ih je crkva izjednačila sa svecima. Tako su stvorili prvi slovenski književni jezik i postavili temelje slovenskoj književnosti. Zbog značaja za hrišćanstvo, njihov dan se obeležava i u pravoslavnom i u katoličkom kalendaru kao dan slovenske pismenosti, a proglašeni su i Svetim zaštitnicima Evrope. Odrastavši u Solunu okruženom Slovenima, braća Ćirilo (svetovno ime Konstantin) i Metodije obrazovani su na vizantijskom dvoru, a dobro poznajući slovenski jezik, dobili su od vizantijskog cara Mihajla poslanstvo u Moravskoj, na molbu moravskog kneza Rastislava, koji se - bojeći uticaja franačkih sveštenika i nemačkog cara Ludviga, - obratio za pomoć Vizantiji. Na tom putu, sem uticajnih protivnika koji su zagovarali trojezično propovedanje vere, stekli su i veliki broj učenika koji su nastavili njihovu misiju pogotovo na teritoriji današnje Makedonije, Srbije, Crne gore i primorskog dela današnje Hrvatske. U slavu učitelja, jedan od učenika, Kliment, sastavio je novu azbuku - ĆIRILICU.