Autor: Milorad Vukašinović, novinar i publicista
Ugledni francuski general Pjer-Mari Galoa se na desetogodišnjicu agresije NATO na SRJ 1999. godine javno obratio čuvenom Porukom srpskom narodu koja je u međuvremenu prerasla u svojevrsni moralni legat jedne ličnosti koja je bila duboko upoznata sa stvarnom pozadinom razbijanja SFRJ na štetu srpskog naroda. Devedesetih godina 20. veka istorija se na neki način ponovila. Objedinjena Nemačka je uz podršku Vatikana podržala „nezavisnost“ Slovenije i Hrvatske, koja nije bila moguća bez drastične promene odnosa snaga u Evropi, a što se dogodilo posle kraja Hladnog rata i raspada Istočnog bloka. Galoa je lično svedočio o tome da je nemačka operacija rasturanja SFRJ bila dugo i temeljno planirana. Opisujući razgovore s uticajnim nemačkim generalom Francom Jožefom Štrausom – još 1976. i 1977. godine, on se uverio u postojanje nemačkih operativnih planova za teritorijalnu prekompoziciju bivše Jugoslavije. Pjer–Mari Galoa je kao prvi nemački razlog za podršku razbijanju Jugoslavije navodio osvetu Srbima za događaje iz oba svetska rata. Naime, Nemci su smatrali da je od 1941. do 1945. godine, zbog srpskog otpora okupaciji, veliki broj nemačkih divizija bio angažovan na Balkanu, kao i da je to jedan od ključnih razloga njihovog poraza na Istočnom frontu. Drugi razlog za nemačku podršku razbijanju SFRJ posebno je zanimljiv, a to je težnja da se na taj način nagrade Hrvati i bosanski muslimani za podršku u Drugom svetskom ratu i aktivno učešće u trupama Vermahta. Francuski general ukazivao je i na ekonomske motive nemačke politike na Balkanu koja je uvlačenjem Hrvatske i Slovenije u evropski ekonomski prostor stvorila pretpostavke za prodor ka Mediteranu, a što je bio njen cilj još od Svetog nemačkog carstva.
U svojim radovima Galoa je nastojao da ukaže i na američke strateške interese na području bivše Jugoslavije. Amerikancima je najpre bilo veoma važno da pokažu da je Evropa nespremna da se samostalno nosi sa izazovima na bezbednosnom planu, njihov drugi cilj je bilo dodatno poniženje Rusije i Srba kao njihovih tradicionalnih saveznika, dok treći motiv za američku politiku treba tražiti u ekonomskoj sferi kroz nametanje neoliberalne tranzicije koja je bila u interesu njihovih korporacija. Konačno, Pjer-Mari je uspostavljanje baze Bondstil na Kosovu 1999. godine, baš kao i za vreme rata u Bosni, povezivao s interesima naftnih kompanija i potrebom da se obezbedi kontrola nad koridorom 8 od Kaspijskog mora do Jadrana. Podsetimo ovom prilikom da je o tome opširno pisao u svojoj briljatnoj monografiji Krv i Petrol. Bosna (1996).
Francuski general je događaje iz 1999. godine kvalifikovao i kao veliki poraz njegove Francuske, a okupaciju Kosova i Metohije i proterivanje Srba od strane NATO i terorista OVK kao veliku tragediju evropske civilizacije i podršku konceptu „radikalnog islamizma“ koji je tako na velika vrata ušao u Evropu. Kasniji teroristički napadi širom Starog kontinenta, a naročito u Francuskoj, na najdrastičniji način potvrdili su ova predviđanja. NATO se posle 1999. godine transformisao u „akcionarsko društvo za vođenje ratova“ i najveću opasnost po svetski mir. Matrica ratova se s prostora bivše Jugoslavije preselila u neke druge delove sveta (Irak, Avganistan, Libija, Sirija). Rezultat je potpuno identičan. Razorene države, osiromašena i podeljena društva.
Mada je tema ovog ogleda podsećanje na dešavanja iz 1999. godine, s pravom bi se moglo konstatovati da sadašnja situacija u Ukrajini nosi jasne obrise onoga o čemu je pisao general Galoa. Reč je o jednoj vrsti očiglednog nastojanja anglosaksonske geopolitike da se u sporu koji je povodom ove krize nastao između Rusije i Evrope (pre svega Nemačke i Francuske) nametne kao nezaobilazni arbitar u rešavanju složenih pitanja na Starom kontinentu. Ovome dodajmo da, baš kao prilikom agresije na SRJ 1999. godine, politički Zapad na primeru „ukrajinske krize“ iskazuje najviši stepen moralne hipokrizije, potpuno ignorišući činjenicu da je svojim delovanjem veoma doprineo razbuktavanju rata na području današnje Ukrajine.
LITERATURA: Pjer–Mari Galoa, Krv i petrol. Bosna, Naš dom , Beograd 1996; Pjer–Mari Galoa, Manifest za Evropu naroda, Naš dom, Ženeva 2007; Pjer–Mari Galoa, Poruka srpskom narodu, Beogradski forum za svet ravnopravnih, Beograd 2009; Milorad Vukašinović, Misliti prostorno, SAJNOS, Novi Sad 2021.
Ostavi komentar