Tribina „Ubistvo kralja Aleksandra I u Marseju 1934. godine“

Tribina „Ubistvo kralja Aleksandra I u Marseju 1934. godine“ biće održana u sredu, 10. maja u 18 časova u Klubu „Tribina mladih“ Kulturnog centra Novog Sada. Autor i predavač je msr Ognjen Karanović, istoričar.

U proteklih stotinu godina, tri politička ubistva, tri srpska i jugoslovenska državnika (dva vladara i jednog predsednika vlade), shodno epohalnim i opštesocijalnim okolnostima kada su se dogodila, duboko su potresla političke prilike u Srbiji i zemljama ondašnjeg i današnjeg regiona. Dok su monstruozne likvidacije poslednjeg vladara Srbije iz dinastije Obrenović u Majskom prevratu iz 1903. godine i predsednka srpske vlade dr Zorana Đinđića, u atentatu iz 2003. godine, ostavile gorak i dijabolički snažan pečat na razvoj srpskog etnosa u celini, ubistvo Viteškog kralja Aleksandra I Karađorđevića od Jugoslavije, „uzdrmalo“ je same osnove na kojima je počivao, ionako krhki mir „versajskog sistema“ u Evropi, ali istovremeno, u simboličkom i materijalno-sudbonosnom pogledu, mučki i kukavički zločin nad jugoslovenskim i srpskim suverenom, najavio je izvršenje „smrtne presude“ i nad životnim delom umorenog junačkog vladaoca, tj. nad njegovim kraljevstvom – Jugoslavijom. „Prva, Aleksandrova“ Jugoslavija zaista će i nestati u vihoru Drugog svetskog rata i nezapamćenog zločina i genocida nad srpskim narodom, koji je počinjen rukom neposrednih inicijatora, organizatora i izvršilaca atentata nad Viteškim kraljem, kao i nad ministrom spoljnih poslova francuske Treće republike Lujom Bartuom. Međutim, da bismo uopšte bili u prilici da sveobuhvatno razumemo različite aspekte počinjenog genocida nad srpskim narodom od strane hrvatskih ustaša i okupatora u Drugom svetskom ratu, neophodno bi bilo da prethodno izvršimo, nikad dovoljno završenu, analizu događaja od 9. oktobra 1934. godine u Marseju, kada je, kao prva žrtva velike anticivilizacijske zavere poraženih sila iz Prvog svetskog rata i njihovih bednih „satrapčića“ iz redova terorističke zločinačke organizacije ustaša, pao upravo jedan „personalni potporni stub“ Versajskog mira na Balkanu i u Srednjoj Evropi. Smrt kralja Aleksandra Ujedinitelja uklonila je glavnu, ali i poslednju prepreku procesu demontaže „versajskog sistema“ u Evropi, a posebno na prostoru njenog Jugoistoka. Uloga ustaškog pokreta i njegovih prvaka, kao neposrednih organizatora i izvršilaca ovog zločina potpuno je nesporna i faktografski i istoriografski dobro opservirana, ali stepen učešća pojedinih velikih evropskih sila i njihovih političkih i duhovnih elita u pomenutom događaju, ali i u procesima koji su istom prethodili ili mu sledili, u mnogim segmentima ostao je „istorijski neproveren“. Razgovori u okviru predstojeće tribine predstavljaju dobru priliku da pomenuta pitanja osvetlimo, makar u meri osnovnih saznanja.