Održana tribina „Vojvoda Živojin Mišić – pobednik u službi rodu i otadžbiniˮ

Održana tribina „Vojvoda Živojin Mišić – pobednik u službi rodu i otadžbiniˮ

Tribina istoričara Milovana Balabana „Vojvoda Živojin Mišić – pobednik u službi rodu i otadžbiniˮ, održana je u petak 28. jula u Klubu „Tribina mladihˮ Kulturnog centra u Novom Sadu. Gost tribine bila je Fata Eganović, diplomirani filolog, koja je kazivala stihove Alekse Šantića Pesma Srbiji posvećenu vojvodi Živojinu Mišiću.

Na početku tribine Eganovićeva je iznela i analizu Pesme Srbiji Alekse Šantića, posvećenoj Živojinu Mišiću, osvrćući se na fenomen narodnih heroja viđen kroz poeziju i stvaralačku književnost koja je slavila svoje junake (kakav je nesumnjivo bio Živojin Mišić) kao nacionalne svetionike u čitavoj našoj istoriji.

Zatim je, u nastavku tribine istoričara Balabana, bilo reči o životu, vojničkoj karijeri i beskompromisnim stavovima koje je tokom svog života, povodom mnogih vojnih, ali i političkih pitanja, izražavao vojvoda Živojin Mišić (1855 – 1921).
– Vojvoda Mišić je kroz čitav svoj život pokazao da je vršio svoju dužnost i da je upravo uradio zadatak zbog kojeg se rodio. Uporedio bih ga sa ruskim vojskovođom Mihailom Kutuzovom koji je u kritičnom trenutku 1812. godine branio Rusiju – rekao je Balaban .
Mišić je bio dete iz srpskog sela Struganik kod Mionice koje je, rođeno polovinom 19 veka, još uvek živelo u skladu sa tradicijom, čuvajući vrednosni sistem nasleđen od predaka i prenošen vaspitanjem na mlade naraštaje. Životnu snagu Mišić je crpeo iz duhovnih vrednosti koje je dobio u detinjstvu, što se odrazilo na njegovu odvažnost, smelost i nadasve hrabrost na frontu i u kontaktu sa nadređenim srpskim i savezničkim generalima, ali i sa političarima.
Prva ratna iskustva stekao je u srpsko- turskim ratovima (1876-1888),a učestvovao je i u srpsko-bugarskom ratu 1885. godine. Posle Majskog prevrata 1903. godine, bio je primoran da se penzioniše u činu generalštabnog pukovnika,pošto je smatran previše bliskim svrgnutoj dinastiji Obrenović, ali je 1909. reaktiviran tokom aneksione krize na zahtev načelnika Vrhovne komande generala Radomira Putnika koji je promovisao Mišića u svog pomoćnika. Mišić je pomogao generalu Putniku i da sastavi srpski ratni plan u eventualnom ratu sa Austrougarskom, a bio je učesnik Balkanskih ratova i Prvog svetskog rata.
Autor tribine, potom, je govorio o stanju u Srbiji i svetu tokom života slavnog srpskog vojvode, a naročito početkom 20. veka i u vreme Prvog svetskog rata. Osvrnuo se i na borbu za oslobođenje Stare Srbije i herojski otpor koji je ona pružila Austrougraskoj tokom Prvog svetskog rata, kao i na doprinos savezničkoj stvari u Velikom ratu.
– Mišićeva inicijativa tokom Kolubarske bitke (nije prezao da se konfrontira ni sa nadređenim vojvodom Putnikom) dovela je do najveće i najmaestralnije savezničke i srpske pobede tokom 1914, a njegovo komandovanje srpskom vojskom tokom proboja Solunskog fronta ispisalo je novi mit srpske vojske i srpskog naroda – rekao je Balaban dodavši da je taj mit imao za glavnu vrednost slobodu u koju su jurišali srpski vojnici 1918. godine pod Mišićevom komandom, oslobađajući Srbiju i stvarajući osnov za pravljenje jedne veće države.
​Mišić je komandovao srpskom vojskom u proboju Solunskog fronta i za dva i po meseca, oslobođena je Kraljevina Srbija. Engleski kralj DŽordž Peti dodelio je Mišiću titulu Viteza bakalaureja. Kao najznamenitiji vojskovođa Prvog svetskog rata i srpske ratne istorije, vojvoda Mišić u svom narodu smatran je za legendu.
Na kraju tribine biloje reči i o stavu Mišića prema novoj zajednici Južnih Slovena , ali posebno je apostrofirana ličnost vojvode izgrađivana u vreme velikih iskušenja srpskog naroda, a pod uticajem vekovnih vrednosti koje su Srbi izgrađivali od Svetog Save, preko Kosovskog mita, pa sve do Karađorđevog ustanka i početka procesa oslobođenja naroda od stoletnog turskog ropstva.

– Kao da se držao one stare narodne mudrosti da lud čoveka umire kad mora, a pametan kada on to hoće, Mišić je umro 1921.godine kada je završio svoj životni zadatak poveren od samog proviđenja,a u skladu sa svetosavskim i vidovdanskim principom – rekao je na kraju Balaban. NJegove reči publika je pozdravila dugim aplauzom.