ODRŽANA TRIBINA „KRALJ PETAR DRUGI KARAĐORĐEVIĆ U EMIGRACIJI“

ODRŽANA TRIBINA „KRALJ PETAR DRUGI KARAĐORĐEVIĆ U EMIGRACIJI“

Tribina „Kralj Petar Drugi Karađorđević u emigraciji“ održana je u petak 21. jula u Klubu „Tribina mladih“ Kulturnog centra Novog Sada. Autor i predavač bio je msr Ognjen Karanović, istoričar.

Karanović je započeo predavanje rečima srpskog književnog velikana Miloša Crnjanskog, koji nije bio naklonjen ličnosti i karakteru kralja Petra Drugog Karađorđevića (1923 – 1970): „Dok je njegov deda bio Kralj Petar Oslobodilac, otac Kralj Aleksandar Ujedinitelj, dotle je on Petar Poslednji…“.
– Možda je kralj blaženog spomena zaista i bio „kralj jedne nesreće“, kako je jednom prilikom samog sebe opisao, ali važno je da naglasimo da poslednji jugoslovenski kralj nikako nije ni uzrokovao ni „kumovao“ pomenutoj zlehudoj sudbini svog prestola i države kojoj je bio suveren. Sve drugo su laži neprijatelja njegove ličnosti, dinastije i naroda kojeg je neizmerno voleo – istakao je Karanović.
Ukoliko, međutim, želimo da zluradim čitaocima pomenutih opisa Crnjanskog, oduzmemo priliku da u njima potraže i eventualni narativ prema kome bi i samu ličnost i delo kralja Petra Drugog od Jugoslavije trebalo okarakterisati kao „profil poslednjeg čoveka“, neophodno je da na jedan sveobuhvatniji način prikažemo istinu o životu jugoslovenskog kralja u tim turobnim godinama njegove emigracije.
Autor tribine naglasio je da tri najveće laži izrečene o čukununuku vožda Karađorđa, oca moderne Srbije, koje su imale zadatak da kompromituju voljenog vladaoca u svesti srpskog naroda, zahvaljujući slabostima rezultata srpske istoriografije, opstaju i do danas.
– Svakako, reč je o primeru neverovatne antiknjiževne fantastike iskazane u epopeji o čuvenim zlatnim rezervama Kraljevine Jugoslavije, koje je kralj Petar, navodno, ukrao kako bi u njima uživao u tuđini. Naš zadatak je da javnosti pružimo neoborive dokaze, prema kojima je pomenuta imovina Kraljevine Jugoslavije uglavnom završila u rukama jugoslovenskih komunističkih vlasti i Josipa Broza Tita, posle Drugog svetskog rata. Rame uz rame, sa navedenim primerom „loše književne fantastike“, stoji i priča da su kralj Petar i Kraljevina Jugoslavija kapitulirali pred osovinskim agresorima u Aprilskom ratu 1941. godine, a odmah uz ovu laž pomenimo i sramotnu tvrdnju da se kralj Petar Drugi odrekao svog prestola – objasnio je Karanović.
Sve te laži služile su prikrivanju oslobađajuće istine, koja se sastoji u činjenici da je srpski narod bio teško prevaren 27. marta 1941. godine, ali i 1944. i 1945, pa i kasnijih godina.

Kralj Petar Drugi Karađorđević je rođen u Beogradu 1923. godine, od kralja Aleksandra Prvog i kraljice Marije. U vreme ubistva svog oca 1934. godine, Petar Drugi je bio maloletan, pa je kraljevska vlast preneta na Namesništvo koje je u testamentu odredio kralj Aleksandar Prvi, na čelu sa namesnikom knezom Pavlom Karađorđevićem, a članovi su bili još Ivo Perović i Radenko Stanković.
Posle vojnog puča protiv kneza Pavla i vlade Cvetković-Maček, koji su doneli odluku o pristupanju Jugoslavije Trojnom paktu, Petar Drugi je proglašen punoletnim. U zemlji je vladao samo 19 dana, pošto je 14. aprila, na predlog predsednika vlade armijskog generala Dušana Simovića, odveden u izbeglištvo nakon invazije sila Osovine. Kralj Petar Drugi je najpre podržavao pokret pukovnika, potonjeg armijskog generala Dragoljuba Draže Mihailovića, a kada su se saveznici preorijentisali na partizanski pokret, kralj je pod pritiskom pozvao svoje pristalice da stupe u NOVJ.
Po sporazumu Tita i Ivana Šubašića sa kraja 1944. godine, kralj je marta 1945. preneo svoja ovlašćenja na tročlano namesništvo. Petar Drugi je zbačen odlukom jugoslovenske ustavotvorne skupštine 29. novembra 1945. Posle rata se naselio u SAD gde je i umro u denverskoj bolnici 1970. godine usled ciroze jetre.
– Kralj Petar Drugi Karađorđević je, ustvari, bio prvi antifašista Jugoslavije i to je ostao do kraja života. Poslednji je jugoslovenski kralj, ličnost besprekornog klasičnog obrazovanja, prefinjenih engleskih manira, učenik Sandroid škole i student univerziteta u Kembridžu. Bio je srčan, odlučan, neupitno inteligentan, veliki diplomata. Nema sumnje da bi bio vredan i značajan vladalac da su mu sudbina i događaji, uzrokovani 27. martom, to dozvolili – zaključio je Karanović na kraju predavanja.