Izložba slika Cvetka Lainovića pod nazivom „Osvajanje beline“ otvorena je u utorak, 10. aprila  u Likovnom salonu Kulturnog centra Novog Sada. Izložba će trajati do  petka 27. aprila 2018.

„Naslikana linija poništiva sve riječi“, glasno je razmišljao Cvetko Lainović, umetnik koji je nestajanjem prepoznatljivih oblika, stavljao težište slike u oblast misli, i slikar koga su evropski likovni kritičari smatrali jednim od najboljih minimalista, ali i portretista sveta. 10 godina od njegove smrti, prisećamo se njegovog vedrog lika, nepresušne energije i sušastvenih slika.
„Porodica“, „Verenici“, „Figure“… samo su neki od jednostavnih naziva dela tog vrsnog stvaraoca, koja su, posle mnogo godina pred beogradskom publikom. Neka od njih, nikada nisu izlagana, te je postavka u „Galeriji 212“ retka prilika da se na pravi način doživi minimalizam tog autentičnog slikara, koji nas vraća onom esencijalnom u umetnosti.
Cvetko Lainović je bio i ostao prepoznatljiv po „bijelim slikama“, i one čine jedan deo ove postavke. To su simbolične slike redukovanog, brzog crteža, ali linearnog ritma, koji se gubi u belini teksture. Duhovnu i profanu tematiku – Mojsija, Hristosa, ženske likove – Lainović je predstavljao iznenađujuće jednostavnim, prefinjenim potezima na gruboj površini slike.
Arhaična serija akcentovanih radova iz 70-ih godina prošlog veka, likovna je preteča već pomenutih, belih slika – a opet potupno drugačija u koloritskom, pastuoznom i tematskom pristupu. U pitanju su dela robusne, duboke linije, a glavni protagonisti, naglašenih očiju, nose i bude u posmatraču snažne emocije. Već u tom ranom periodu, slikar se vešto igra ikonografijom, u kojoj su, osim ljudskih likova, prikazani i mačke i konji. Na nekim od dela primetna je upotreba umbre, žute i crvene boje, što nije tipično za kasniji Cvetkov opus.
Lainović je imao neverovatnu energiju, duboku posvećenost slikarstvu, stvarao je u jednom dahu, bez prethodnih krokija, istovremeno i duhovito i promišljeno, nekada i sa dozom cinizma. Svet oko sebe sažimao je u slike postepenog nestanka prepoznatljivih oblika, svet koji je bio, i jeste potpun… samo sa belom bojom i linijom koja je prati. Svoju neposrednost i iskrenost, nesebično je davao svima sa kojima se susretao, a kroz razne vidove umetnosti…slikarstvo i književnost, tragao je za istinom i suštinom.

 Maja Živanović, likovni kritičar i novinar

Cvetko Lainović (1931, Podgorica – 2006, Beograd) diplomirao je slikarstvo na Akademiji likovnih umjetnosti u Zagrebu 1954. i matematiku na Pedagoškoj akademiji u Nikšiću 1967.  Bio je član ULUCG-a (Udruženja likovnih umjetnika Crne Gore) od 1956. i ULUS-a (Udruženja likovnih umetnika Srbije) od 1970.  

Imao je preko sedamdeset samostalnih i nekoliko stotina grupnih izložbi u zemlji i inostranstvu: Podgorica, Beograd, Cetinje, Zagreb, Novi Sad, Subotica, Vršac, Kragujevac, Valjevo, Bela Crkva, Aleksinac, Kotor, Bar, Kolašin, Pljevlja, Budva, NJujork, Pariz, Rim, Brisel, Kairo, Vašington, Čikago, Stokholm, Ženeva, Amsterdam, Firenca, Palermo, Moskva itd.

Dobitnik je brojnih nagrada među kojima su Nagrada Akademije likovnih umjetnosti u Zagrebu (1954); Nagrada povodom oslobođenja grada Titograda (1969); Trinaestojulska nagrada (1977); Nagrada Crne Gore za slikarstvo (1997); Jugoslovenska nagrada Boža Ilić (2000); Prva nagrada na Prvom bijenalu akta Marko Gregović (2004).

Objavio je preko deset knjiga: Boje noći (1987); Stvari (1991); Misao slike (1996); Bijelo nebo (2001)…