„1+1“

Jozef Klaćik i Alena Klaćikova

Likovni projekat „1+1“ zastupa namere dvaju umetnika, koji su povezani, ne samo zajedničkom zamisli, senzibilitetom, medijem izražavanja, već i onom intimnijom i snažnijom vezom- porodičnim odnosom oca i kćeri, koji je kao takav odražen u njihovom stvaralaštvu. Centar zanimanja ovog projekta jeste upravo taj odnos sagledan u polju likovnog izraza, odnosno međusobnog korespondiranja dela ovih dvaju autora, od kojih je jedan u poznom dobu svog stvaralaštva, dok je drugi na samom njegovom početku.

Ustanovljen i siguran izraz Jozefa Klaćika ovaj put ćemo sagledati u njegovim apstraktnim formama koje su predstavljene na trodimenzionalnim platnima, koje će se tako zadenuti u sferu između slike i skulpture. Čistota njegovih smirenih, a opet dinamičnih kompozicija ističe se naglašenom geometrizovanom podelom izlomljenih kolorističkih formi koje ujedno predstavljaju kontinuitet, kao i diskontinuitet strogih i čvrstih belih linija. Ove linije, gotovo stalno prisutne u poznijem stvaralaštvu, jesu vezivno tkivo likovnih elemenata u istom, kao i smernice koje vode posmatračevo oko kreirajući dinamiku i dešavanje unutar dela. Istančani smisao za formu je ispraćen slikarskim senzibilitetom koji je u ovim delima doživeo svoj potpuni procvat. Ove „Forme“ kako ih on naziva, su rezultat dugogodišnjeg istraživanja u mediju slikarstva i šire gledano vajarstva, te kao takve prikazuju staloženost i suverenu, davno ostvarenu umetničku intenciju.

Alena Klaćikova takođe vrši svoje prve apstraktne pokušaje, te su njena dela tako otvorena za interpretaciju: mogu se posmatrati kao crteži na platnu, dok sa druge strane mogu biti uvaženi i kao slike. Prikazujući slobodne forme glavolikog oblika sasvim frontalno, ona zadržava dodir sa realnošću, ostavljajući aluziju na portret i na taj način otvara polje pitanja o individualnosti, građenju identiteta, koja su svakako od velikog značaja u današnjem društvu. Klaćikova u svojim crtačko-slikarskim pokušajima prikazuje kolektivnu mladalačku težnju za samoizgradnjom, samopotvrđivanjem i samoisticanjem. Njen izraz svakako da ima dodira sa očevim, što je naročito vidno, ako sagledamo slobodu izraza kao i njegovu svedenost, inovativan pristup prikazivanja forme, fluidnost u delu… Ona svojim snažnim, brzim potezima četke insistira na neposrednosti izraza, hvatajući momente sopstvene, unutrašnje borbe. Ova dela, iako nastala pod neminovnim uticajem starijeg majstora, predstavljaju celinu za sebe, kako su se lagano emancipovala i uspela da izraze sopstvenu samostalnost.

„1+1“

JOZEF KLAĆIK, slikar, grafičar, multimedijalni umetnik je rođen 1949. godine u Staroj Pazovi. Završio je školu za primenjenu umetnost „Bogdan Šuput“ 1969. u Novom Sadu. Upisuje Akademiju likovnih umetnosti 1970. u Bratislavi gde stiče titulu magistra 1976. Posle završetka studija radio kao likovno-grafički urednik u redakciji Obzor i Hlas LJudu u Novom Sadu, a kasnije je radio kao profesor na Akademiji likovnih umetnosti u Novom Sadu. Izlagao je na oko hiljadu kolektivnih i 26 samostalnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Na studijskim putovanjima bio je u Italiji, Španiji, Francuskoj, Holandiji, Belgiji, Nemačkoj, Švedskoj, Danskoj, Poljskoj, Austriji i Češkoj. Dobitnik je 16 priznatih nagrada kod kuće i u inostranstvu i član je likovnih umetnika Vojvodine i Srbije, asocijacije slovačkih grafičara i udruženja književnika Vojvodine.

ALENA KLAĆIKOVA je rođena 1991. godine u Novom Sadu. Završila je osnovne studije na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, katedri za grafiku, u klasi Anice Radošević, 2014. godine. Iste godine upisuje master studije i završava ih 2016. Pored grafike, intenzivno se bavi slikarstvom i crtežom. Član je SULUV-a od 2015. godine. Priredila je tri samostalne izložbe u Novom Sadu i Novom Bečeju, a učestvovala je na preko trideset kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Dobitnik je više nagrada za postignut uspeh u okviru studija, kao i treće Senfelder nagrade za izuzetna ostvarenja iz oblasti litografije u Nemačkoj.