Izložba crteža arhitekte Natka Marinčića (1941–2004) „Odabrani crteži Novog Sada“ biće otvorena 1. februara u 19.00 časova u Malom likovnom salonu. Izložba će moći da se pogleda do 10. februara.

Crteži Natka Marinčića

Vladimir Mitrović (iz teksta monografije „Odabrani crteži“, MSUV, 2023)

Novi Sad na crtežima Natka Marinčića

„…Po opštem mišljenju Natko Marinčić je bio jedan od najtalentovanijih arhitekata i crtača svoje generacije. Ipak, za života nije prepoznat kao vrsni crtač verovatno zbog nezainteresovanosti sredine, ali i skromnosti i nedostatka ličnih umetničkih ambicija. NJehovi radovi su ostali da se otkriju i prikažu posle njegovog odlaska. Crtajući ali i slikajući lako i brzo, Marinčić je ostvario pozamašan opus koji tek treba da se istraži, zabeleži i prezentuje. NJegovi radovi se mogu svrstati u nekoliko celina: arhitektonski crteži, rapidografima, često potom kopirani pa naknadno bojeni, skice, blokovi malog formata sa brojnim crtežima, vizijama i zamislima budućih objekata, crteži sa brojnih putovanja. Iako su motivi uglavnom vezani za arhitekturu ili urbane ambijente u kojima ona igra zapaženu ulogu, smišljani su i rađeni opušteno, nadahnuto, umetnički. U dahu, brzim i preciznim zapažanjima i potezima, isprekidanim ili jednostavnim linijama, crteži zrače neposrednošću pa čak i nekim pritajenim lirskim momentima, koji kod arhitekata nisu uobičajen slučaj.

Vedute Marinčićevog matičnog Novog Sada, kao svojevrsne dnevničke zapise, ne doživljavamo samo kao zabeleženu ideju ili trenutak, već više kao lični doživljaj viđenog. Uz mehanizam pamćenja, crtež postaje stvar intime jer od intimnog doživljaja stvarnosti, prave ili one tek osmišljene, nastaje. Nastajući brzo i lako, ovi crteži plene spontanošću, s iskustvom arhitekte i trodimenzionalnog izraza.

Crtao je skoro svakodnevno, u različitim situacijama, na putovanjima, ispijajući kafu u nekoj od novosadskih bašti, za crtaćim stolom ili na nekom od sastanaka. Tehnike koje je koristio takođe su, shodno njegovom umetničkom redu, bile različite – olovka, tuš i pero, rapidograf, ugljen, ređe voštane ili drvene bojice kao i tempera, posebno izabrana za seriju slika velikih formata sa motivima Novog Sada…

Natko Marinčić (Ruma, 1941 – Novi Sad, 2004), diplomirao na beogradskom Arhitektonskom fakultetu (1972). Po završetku studija radio u više projektnih organizacija gde je učestvovao u projektovanju brojnih objekata različitih namena i volumena. Apart hotel Univerziteta u Novom Sadu (s arh. Miodragom R. Jovanović, 1990) već je označen kao prelomno delo u njegovoj karijeri u kome se daje savremena vizija solitera preobučenog u postmodernističko ruho. U projektu za Zavod za zaštitu prirode Srbije u Novom Sadu (s arh. LJiljanom Milin, 1994), istražujući duh mesta stare industrijske ulice, uz upotrebu tradicionalnog materijala – crvene opeke, stvara jedno od ključnih dela postmoderne arhitekture u Vojvodini. Sličnom misaonom sklopu pripada i zgrada Fakulteta za uslužni biznis u Sremskoj Kamenici (2004) koja svojom arhitektonskom estetikom najavljuje novo poglavlje u novosadskoj savremenoj arhitekturi. Učestvovao na više kolektivnih izložbi (Novi Sad, Sremska Mitrovica). Dobitnik je više stručnih nagrada od kojih se ističu dve Borbine nagrada za arhitekturu u Vojvodini (1991, 1994).