Izloženi grafički listovi predstavljaju deo radova nastalih tokom rada na doktorskom umetničkom projektu Filozofija egzistencijalizma u angažovanom grafičkom izrazu – izložba litografija. Višegodišnji rad na projektu odnosio se na analizu i sagledavanje vizuelnog i verbalnog jezika, kojim su se u svom radu služili egzistencijalistički orijentisani umetnici i književnici i koji se zasniva na postojanju i univerzalnosti jezika nesvesnog. Prateći način implementacije egzistencijalističkog izraza, paralelno u likovnim i literarnim formama, u radu sam nastojala da ukažem na univerzalnost i trajnost jezika koji se nalazi u osnovi književnih i likovnih uporišta, koja dalje služe kao pozornice za objašnjenje filozofskih postulata. Obuhvativši ideološko-politička, egzistencijalna i društvena pitanja, koja su presudno uticala na književno-umetnička angažovanja, kao i na formiranje ličnih stavova umetnika i književnika prve polovine dvadesetog veka, nastojala sam da predstavim proces (raz)obličenja ljudskog lika u oblastima njihovog rada i delovanja, ali i načine preplitanja ovih tokova i njihove uzročno-posledične veze.
Umetnički deo projekta, koncipiran kao vizuelno-teorijsko istraživanje, čini serija grafičkih listova – litografija srednjeg i velikog formata. Radovi nastali kao rezultat istraživanja granica i mogućnosti odabranog grafičkog medija, interdisciplinarnog pristupa problemu i uključivanja saznanja i metoda različitih disciplina, povezani su u jedinstvenu dramsko-likovno-estetsku predstavu. Vizuelizacija egzistencijalističkog jezika u grafičkom likovnom izrazu ostvarena je pažljivim odabirom formalnih elemenata predmetnog i fenomenalnog sloja radova.
Crtački postupak je deo koncepta rada: predstavlja vizuelnu metaforu kojom se sugeriše idejna usmerenost celokupnog projekta. Dvojakost u načinu gradnje crteža (dodavanjem i oduzimanjem boje) ukazuje na temu i ključne pojmove rada: iskorišćenost, usamljenost, ugroženost, strah. Metaforično poistovećenje sa telesnim otiskom, kao arhetipskim znakom ljudskog prisustva, simbolično je suprotstavljeno ideji otuđenosti i dezintegraciji društva i njegove jedinke.
Vizuelna forma radova, izbor motiva i crtačkog postupka zaokružuju celinu izraza kojim se opredmećuju postavljene hipoteze. Osnovni motiv se uopštava i preobražava u kanal za uvođenje psiholoških podsticaja, dok su formalni elementi dela odabrani kao krajnje sugestivni i asocijativni, jasno čitljivi signali i, kao takvi, upućuju na postojanje jedinstva i univerzalnosti egzistencijalističkog jezika.“

Jelena Petrović