Predavanje Srđana Graovca na temu „Albansko pitanje u komunističkoj Jugoslaviji“ možete pogledati 22. oktobra u 12 časova na našem Jutjub kanalu.
U modernoj epohi, u periodu posle Drugog svetskog rata, albanski nacionalni pokret u socijalističkoj Jugoslaviji ispoljavao se u prvom redu preko tzv. panalbanske ideje – ujedinjenje svih etničkih i istorijskih teritorija koje su naseljavali Albanci na Balkanskom poluostrvu. Od kraja šezdesetih godina 20. veka Albanci su masovno krenuli u proces redefinicije svog političkog i nacionalnog statusa unutar SFRJ, što je podsticalo, kako se tada govorilo, „emancipaciju i afirmaciju“ albanske zajednice. Taj proces doveo je i do nastanka albanskog nacionalističkog pokreta podržavanog od lokalne komunističke elite. Tako su produbljene grupne ksenofobije i etničke distance obeležene teškim represalijama, zapravo terorom albanskih separatističkih grupacija nad srpskim narodom na Kosovu i Metohiji, uz stalne političke napetosti i nestabilnosti kao pojave dugog trajanja. Mučni su primeri razdvajanja i izolacije pa i maltretiranja srpske dece, a pogotovu huškanja albanske dece da napadaju srpsku decu ili da čine štete susedima ili javnim dobrima. Pale se i uništavaju usevi, pušta se stoka u zasade i obrađene njive, uzurpira se zemljište, zagrađuju izvori, pali letina, demoliraju kuće, napadaju deca dok čuvaju stoku; žene i ženska omladina iz straha od različitih maltretiranja ne smeju da odlaze na njive radi obrade zemlje niti da izlaze iz svojih dvorišta. U primere najgrublje rasne segregacije spadaju slučajevi kad Srbi moraju da čekaju da u prodavnicama poslednji budu usluženi, a dešavalo se da ne dobiju robu dok je ne zatraže na albanskom jeziku…
Najteži su pritisci, razume se, ubistva, raširenija u selima nego u gradovima. Na teritoriji opštine Vučitrn ubijen je Srbin zato što nije hteo da izvrši naređenje suseda Albanca da uništi svoje svinje; na teritoriji opštine Titova Mitrovica ubijen je Srbin koji je isterao sa svoje njive namerno puštena goveda jednog Albanca koja su uništavala njegove useve; na teritoriji opštine Podujevo ubijen je Srbin na pragu svoje kuće zato što nije hteo svoje imanje da proda u bescenje; na teritoriji opštine Priština ubijen je Srbin gvozdenom šipkom, naočigled žene i dece, zato što sa svoje strane puta nije sklonio zapregu po zahtevu Albanca, i drugi slučajevi. Tom spisku treba dodati i surovo ubistvo dvadesetdvogodišnjeg Danila Milinčića u naručju njegove majke Danice, koje je juna 1982. godine izvršio Albanac Musa Ferati, na Daničinoj njivi kod crkve Samodreže. Ubistvo u kome su učestvovala i dvojica maloletnika, Ferati je propratio rečima: „Ovo ne može da bude srpska zemlja“.Sve su to slučajevi koji pripadaju već davno poznatom repertoaru zločina u genocidu nad srpskim narodom, koji se na ovom području izvodi već više stotina godina. Potpuno istovetni slučajevi naći će se u bilo kom spisku zuluma, Rakićevom iz 1910, ili u zvaničnom spisku srpske vlade iz 1899, ili u spisku ruskih konzula iz 1875, austrijskih poverenika iz 1900, ili pećkih Srba iz 1864, itd.
Ostavi komentar